Wpadły nam* w ręce dwa prawie bliźniacze noże produkcji Tlima.
Są to klasyczne użytkowe fulltangi oprawione w profilowane drewniane okładki z 6 pinami i rurką będącą "dziurwą na linewkę".
Całości dopełnia klasyczna pochwa od Bony.

Materiał klingi Stal NC6, wysokowęglowa stal narzędziowa, około 1,4%C.
Hartowana na bainit**.
Drewienko- Red Mallee stabilizowane przez Tlima, przekładki z cedru(jasne) i wenge(ciemne).
Wymiary (w zaokrągleniu z obu) :
Długość całkowita : 220mm
Długość klingi: 110mm
Grubość klingi: 2,7mm
Szerokość klingi: 31mm
58/59 HRC
Szlif skandynawski.

Noże są klasycznymi robolami ze skandynawskim szlifem na zero oraz średniej grubości klingą pozwalającą na bezproblemowe używanie bez strachu, a jednocześnie nie powodującą zakleszczania się w materiale. Wyprofilowana rękojeść w dłoni 8/18 leży pewnie i wygodnie w dowolnym chwycie.Przed zsunięciem się paluchów na ostrze chroni szczątkowa garda i pogrubienia okładzin. Pomimo to nie ryzykowaliśmy zbyt silnych wbić z uwagi na dość gładkie wykończenie okładzin i przeraźliwie ostrą klingę.

Cięcie.( nie było żadnych testów,zebrane tu spostrzeżenia są wynikiem EDCowania) . Część filmików jest "ustawiona" z uwagi na to ,że ciężko w zimie ze światłem akurat wtedy gdy się coś robi .

W kuchni bushcraft spisuje się wyśmienicie (zakładam ,że to dlatego tak mi podpasił, ponieważ jest bardzo podobny do jednego z moich ulubionych "odwiecznie użytkowanych" kuchenniaków. Kształt noża pozwala na swobodne cięcie na desce, obieranie warzyw , porcjowanie a nawet na zabawy w obieranie mięsa z kości (trymowanie ? ) . Nie ma co gadać lepiej obejrzeć:

Filmiki
marchewa dla psiuńcia -

pieczeń -

cebula - ( trzeba dodać ,że cebula była fatalnej jakości, rozlazła i gumowata)

Niestety kierowany wrodzonym lenistwem niedokładnie wytarłem nóż i na czubku  oraz okolicach wylazły paskudne wykwity,które odmówiły zejścia w kontakcie z WD40, Brunoxem i nawet mleczkiem do czyszczenia. Poddałem nóż ketchupizacji przez 1h i  mam to teraz w ... głębokim poważaniu.

Krzesanie, batonowanie, struganie i inne zabawy z drewnem i drzewem .

Nożem w drewnie suchym jak i mokrym pracuje sie doskonale ,nie zauważyłem też żadnych uszkodzeń w wyniku pracy z zamarzniętymi badylami. Poza wzmożoną uwagą na pewny chwyt ,którą niestety trzeba stale przejawiać ze względu na wspominaną gładką powierzchnię okładzin, nie zauważyłem żadnych niedogodności. Iskrę z krzesiwa dostajemy mocną i w dużych ilościach. Bez większych ekwilibrystycznych wyczynów , nożyki krzesają pod prawie każdym kątem i na oba sposoby trzymania. ( KT w dół i KT w górę , samym KT ja nie krzeszę ,bo to zbrodnia )

Filmiki.

sztuczne ognie -  


Struganie -

Materiały warsztatowe-

Drewno i drzewo-
Nóż zachowuje się jak grubsza Mora (to jest duży komplement )

Prace warsztatowe.
Cięcie skóry ,kartonu,sznurków itp ,to żywioł tego noża ,płynie praktycznie przez każdy materiał ,bez względu na to czy tniemy czy też wycinamy coś czubkiem .
Podczas nagrywania filmu , nóż został wyjęty z pochwy bez specjalnych przygotowań posiadając ostrość roboczą. Podczas kręcenia nie był podostrzany , film niestety nie dał się nakręcić "na raz" ,ponieważ zapomniałem, że w tym aparacie jest mała KP. Kilka fajnych ujęć poszło się ....
Po nagraniu nóż wrócił do pochwy ,nie sadzę bym go musiał podostrzać .



Trzymanie ostrości. No i mamy  problem, ponieważ nigdy z bratem nie "zapuszczamy" noży. Zwykle je regularnie podostrzamy i rzadko kiedy musimy ostrzyć mocno stępione . W wypadku opisywanych noży trzeba je było zdecydowanie rzadziej podostrzać niż Morki. Obróbka cieplna Tlima jest wyraźnie dobra i dopasowana do materiału oraz jak twierdzą mądre pisma powinna dać wytrzymalszą od zwykłej KT. Nic nam się nie kruszyło ani nie wyginało. Spłaszczeń także nie zauważyliśmy.

Ostrzenie .
Proces ostrzenia jest banalnie prosty, jedziemy po całości szlifu diamentem, potem białym kamieniem z triangla i kilka szusów po pasku.

Za krótko go używam by móc porównać choćby z Dźfinkiem od Behemota . Obu nie potrafię stępic na tyle by trzeba było "ratować" ostrze. Śmiało mogę za to powiedzieć,że oba Tlimy i finka Kota Behemota ,to najbardziej użytkowe noże jakie miałem.

Podsumowanie .

Zakup tych noży z zamysłem używania jako fiksedów EDC był strzałem w 10tkę . W pochwach Bony prezentują sie wyjściowo i paradnie , a w użyciu nie ustępują typowo użytkowym brzydalom. Niestety jest też dziura w całym ,drewno stabilizowane przez Tlima świetnie wygląda, jest odporne lecz niestety jest dość gładkie, a co za tym idzie lekko śliskie w chwycie. Na szczęście profil rękojeści pozwala mocno uchwycić nóż, inaczej byłoby krucho z palcami .


* - tekst powstał we współpracy z PrzemoBK

10-01-2010 Lech Furmanek (Kangoo)

Zobacz również:
- Bushcraft FG (Vrtel)
- Bushcraft/Tlimcraft (Vrtel)
- Bushcrat 2 FG (allmadey)